این عده می کوشند با به راه اندازی موج تخریب و عامل تفرقه بودن، حریف قدرتمند خود را از عرصه خارج کنند. آنها مدعی اند با ایجاد گروههای پنج نفره وهفت نفره رأی و نظر مردم را دردست دارند. |
برگزاری انتخابات پس از شورای دوم، انتخابات ویژه ای است. بعد از آن که لیست اتوبوسی شورای دوم شهر تهران، وارد شهرداری شد و سازمان دهنده اصلی خود را به عنوان شهردار تهران برگزید، تعاملات سیاسی و حزبی ایران دچار تحولات بنیادین شد. تا پیش از این احزاب برای مردم نسخه می پیچیدند. از خواسته ها و مطالبات به حق مردم استفاده می کردند تا جریان قدرت خود را حاکم سازند. دراین مسیر گاهی «به نام سازندگی» کارگزاران و مشارکت که در حال تکوین بودند، بر مصادر می نشستند و گاهی «به نام علیه سازندگی» باز هم کارگزاران و مشارکت قدرت را در دست می گرفتند! این احوال باعث شد جمعی از انقلابیون خالص و مجاهد در نهایت گمنامی، وارد عرصه مبارزه شوند و در میدان آیتم های متفاوت و متضاد که ابایی از براندازی و لیبرالیسم و پذیرش سلطه آمریکا نداشتند، قدرت را در خدمت مردم درآوردند.
با این حال ، علی رغم تجربه اصولگرایی و آبادگران شورا، برخی جریان های سیاسی می خواهند کماکان بر شیوه منسوخ غربی و مبتنی بر احزاب حرکت کنند، حال آن که فهمیده اند که احزاب جز طبل های توخالی چیزی نیستند. که کارآیی آن ها اشغال غیرمنطقی عرصه ها و سر و صداهای آزار دهنده است. امروز برخی سیاست ورزان غربگرا باز می خواهند مردم را تحت سلطه خود قرار دهند اما وقتی حضور افرادی که دارای وجهه مردمی و پشتوانه ملی هستند را مشاهده می کنند، بر کوس تأسف و تخریب می کوبند، که اگر ایشان وارد عرصه انتخابات شوند، چنین و چنان می شود. چنان چه در انتخابات ریاست جمهوری نیز تا حد جنون کوبیدند و غافل از آن که حضور گروهی ازخدمتگزاران که البته سابقه حضور در شهرداری نیز دارند، صد البته همان بود که با کارآمدی و تحول گرایی خود جریان اصولگرایی را احیا نمودند. منشی که برای مردم ندای خدمتگزاری بی منت را خواهد داشت. خدمتی که به رفاه و آسایش زندگی در شهر می اندیشد.
...دراین مسیر گاهی «به نام سازندگی» کارگزاران و مشارکت که در حال تکوین بودند، بر مصادر می نشستند و گاهی «به نام علیه سازندگی» باز هم کارگزاران و مشارکت قدرت را در دست می گرفتند! ... |
اکنون که حضور گروهی از خدمتگزاران در عرصه انتخابات بر عده ای از سیاست ورزان که گویا جز ایجاد خلل در روند خدمتگزاری درست یا تلاش در جهت بازگرداندن جریان منحرف کارگزاران و مشارکت وظیفه ای برای خود متصور نیستند، گران آمده است، این عده می کوشند با به راه اندازی موج تخریب و عامل تفرقه بودن، حریف قدرتمند خود را از عرصه خارج کنند. آنها مدعی اند با ایجاد گروههای پنج نفره وهفت نفره رأی و نظر مردم را دردست دارند. مدعی اند با هم پیمانی شکست خوردگان سیاسی دیروز و امروز می توانند نظر مردم را به سوی خود جلب کنند. مدعی اند با تمرکز بر مدیریت پروپاگاندایی و میلیتاری نما می توانند کارآمدی برای خود بیافرینند. مدعی اند رایزنی «خودآقاخوانده های تفرقه آفرین» که مسیر انقلاب را بارها به انحراف کشانده اند، می تواند عامل وحدت باشد. مدعی اند همراهی با آقازاده ها و رانت خوران که امانت مردم را در جیب خود فرو برده اند، می تواند پشتوانه تدارکات پیروزی باشد و مدعی اند فقط ایشان حق شرکت در انتخابات دارند!
تجربه پیشین نشان داده است که در نتیجه این نوع گزینش، افراد از مدار شایسته سالاری در مدیریت شهری خارج خواهند شد و به وامداری و تقسیم غنایم خواهند پرداخت. حال با این روند وظیفه انسانهای سالم و آزاداندیش که حاضر به معامله با زر اندوزان و تزویر گرایان نیستند، چیست؟ باید نشست و مدیریت شهری را دودستی به این صنف زیاده خواه تقدیم نمود؟